Czy życie bez owoców ma smak?

Dzieci rodzą się z preferencją słodkiego smaku i trwa to aż do wczesnego dzieciństwa. Mleko kobiece jest najsłodsze ze wszystkich mlek ssaków. Jest też słodsze od wszystkich warzyw i owoców (np. puree z dyni, marchwi, jabłek, czy bananów), które zazwyczaj podajemy jako jedne z pierwszych pokarmów innych niż mleko mamy. Smak słodki z natury oznacza, że pokarm jest bezpieczny i pożądany. Większość owoców, które dzisiaj zjadamy i lubimy są słodkie. Owoce uważane są za podstawową grupę żywności, chociażby z tego powodu, że są pożywne. W zależności od rodzaju, owoce zawierają w sobie różne kombinacje witamin, składników mineralnych, a także błonnika i antyoksydantów.

Owoce zawierają mało tłuszczu, a dużo wody i węglowodanów, głównie prostych. Wyjątkiem są: awokado, kokosy i oliwki, które zawierają w sobie dużo tłuszczu, a nie ulega wątpliwości, że są owocami.

Większość owoców, z wyjątkiem melonów i niektórych owoców tropikalnych, ma niski indeks glikemiczny, który wynika z dużej zawartości błonnika, fruktozy, a w przypadku pomarańczy kwasów organicznych. Owoce charakteryzują się niską gęstością energetyczną, dlatego ich zjadanie nie powinno się kojarzyć z tyciem. Wieloletnie badania obserwacyjne wykazały, że osoby jedzące więcej owoców ważą mniej i mają mniejszy obwód talii.

Cukier zyskał miano dietetycznego złoczyńcy, a owoce, ze względu na dużą koncentrację cukrów prostych (glukozy, fruktozy i sacharozy) zostały uznane przez źle poinformowanych „fanatyków żywienia” jako przyczyniające się do wzrostu masy ciała, czy powstawania cukrzycy typu II. Stąd wzięło się zalecenie do ich unikania lub też ograniczania w diecie. Ten dietetyczny redukcjonizm może doprowadzić do niezamierzonych konsekwencji. Przykładem jest szkorbut, który pojawił się ostatnio w Australii, pierwszy raz w historii nowożytnej tego kontynentu. Część winy za zachorowania na szkorbut przypisuje się właśnie unikaniu owoców.

Odłóżmy teraz niewłaściwy redukcjonizm na bok i zastanówmy się na ile prawdopodobne jest, że nadmierna konsumpcja owoców odpowiada za wzrost wskaźników otyłości w Australii i nie tylko? Wytyczne dietetyków w większości regionów świata zalecają aby spożywać co najmniej 2 porcje owoców dziennie.

Inne badanie kliniczne, w którym przeanalizowano wpływ niskiej zawartości fruktozy w diecie (mniej niż 20g/dzień) w porównaniu do umiarkowanej zawartości (50-70g/dzień, co stanowi umiarkowanie wysoką zawartość wg. Australijskich standardów) z obniżoną kalorycznością diety, przeprowadzone z udziałem 107 otyłych dorosłych Amerykanów, trwające 6 tygodni, wykazało, że utrata masy ciała była o 50% większa w grupie dostarczającej „umiarkowaną” ilość fruktozy w porównaniu z grupą dostarczającą z dietą niską ilość fruktozy.

Autorzy stwierdzili, że dieta o umiarkowanej ilości fruktozy pochodzenia naturalnego, była bogata w świeże owoce, które zawierają w sobie wiele korzystnych przeciwutleniaczy. Natomiast dieta pacjentów z bardzo niską zawartością fruktozy, charakteryzowała się wyższym indeksem i ładunkiem glikemicznym. Dr Barclay podsumowuje:

„Niezależnie od tego jak na to wszystko spojrzysz. Unikanie owoców nie ma sensu!”